_
Դ. Սոկոլով
Ծույլ գետը
Կա’թ-կա’թ-կա’թ… կա~թ` տոթին, կա~թ` հովին, շոգի~ն, հովի~ն, օր ու գիշեր կա~թ-կա~թ-կա~թ: Մեկ ձյուն է, մեկ` անձրև… Ուզում ես հազար տարի ապրի, մեկ է` կյանքից բան չես հասկանա: Կամ էլ` մեկ էլ տեսար` մի բան հասկացար…Ամբողջ օրը` չորս պատի մեջ, ալարում ես մտածե~լ… ալարո’ւմ ես: Ալարում ես հաց ուտե~լ, հաց… ուտե~լ: Ալարում ես վեր կենալ, նույնիսկ պառկել ալարում ես: Տեսնես` ի՜նչ է պատահել...
Կարդալ ավելին