16/10/2013
Այսուհետև «Պարտեզ»-ում ներկայացվող բոլոր նյութերը կարճ մեկնաբանվելու են:
Սաների համար խաղացի «Ծիտը» հեքիաթը: Երկրորդ՝ հովվի «տեսարանից» մի քանիսը միացավ ինձ. հեքիաթը գիտեին: Հետո խմբով խաղացինք: Խաղալիս հեքիաթի ոչ մի բառը չենք փոխել: Առաջնայինը Հ. Թումանյանի սռեղծագործությունների «լեզուն» յուրացնելն է:
Մենք հաճախ ենք հեքիաթ նկարում: Այս անգամ որոշեցինք հեքիաթը լավաշի պատվին ալյուրով նկարել: Խմորով շատ ենք աշխատել, ուզեցինք ավազով կամ ալյուրով նկարել: Սաները ուզեցին ալյուրով նկարել: Որ երեխաները ալյուրոտվել սիրում են, բոլորը գիտեն: Ալյուրով աշխատելը մի շարք առավելություններ ունի և առանձին լուրջ մեկնաբանության թեմա է:
Սաները շատ երկար խաղացին, չէին ուզում ավարտել: Շատ ուրախ էին, որ ալյուրոտ են: Ալյուրը պահել ենք, որ մյուս հեքիաթի հերոսներին գունավոր խմորով քանդակենք:
Շողիկ Սահակյան և ընկերներ
Հիմնական դպրոց
http://youtu.be/tDdrPDE6ZGU
Կարծիք գրել