Երեխեեե՜ք, կարդացեք, տեսեք կոմիտասյան ինչ հրաշք է:

Կարդացեք, նկարեք, երգ հորինեք, նկարահանեք…:

Մոծակ
Կար ու չկար մի մոծակ կար,

Բզզաց, դզզաց, եկավ նստավ

Ճակտին վրա:

Բացավ բերան, հանեց իր փուշ,

Ու եկավ կուչ, ձայնը կտրեց,

Ինձի խաբեց, կծեց, ծակեց,

Թույնը թափեց, նշան դրավ:

-Մոծա՛կ անկոչ, երկարապոչ,

Դու բան չունե՞ս,  դու քուն չունե՞ս,

Իմ ճակատիս դու ի՞նչ ունես:

-Այդ պարտքս է, բայց ինձ լսե,

Սազով,  նազով ձայն եմ տալիս,  այնպես գալիս:

Զգուշացիր դու մլակից,  որ կծում է  կաշու  տակից: